ظهور تکنولوژی و کاهش هوش هیجانی

Emergence of technology and reduction of emotional intelligence

دنیل گلمن DanielGoleman (زاده 7 مارس 1946) روزنامه نگار نویسنده و علمی است. او برای دوازده سال برای نیویورک تایمز نوشته است، در مورد مغز و علوم رفتاری گزارش داده است. او در سال 1995 کتاب هوش هیجانی در فهرست نیویورک تایمز بهترین فروشنده را برای یک سال و نیم، بهترین فروش در بسیاری از کشورها و در سراسر جهان در 40 زبان به چاپ رسانده است. گولمن به استثنای کتاب های خود در زمینه هوش هیجانی، کتاب هایی را در مورد موضوعاتی چون خودباوری، خلاقیت، شفافیت، مدیتیشن، یادگیری اجتماعی و احساسی، اکولوژیک و بحران زیست محیطی و دیدگاه دالایی لاما برای آینده نوشته است ) در کتابش به نام هوش هیجانی، آن‌را به عنوان توانایی شناسایی احساسات خود و دیگران تعریف می‌کند و یادآور می‌شود افرادی که دارای درجه بالایی ازهوش هیجانی هستند، روابط سالم‌تری دارند، با محیط اطرافشان بهتر سازگار می‌شوند و برای رسیدن به اهدافشان مهارت بیشتری دارند.

 دکتر گُلمن پنج مؤلفه‌ی هوش هیجانی را مشخص کرد که عبارتند از: خودآگاهی، خودنظم‌دهی (خودمدیریتی)، خودانگیزشی، همدلی و مهارت‌های اجتماعی (تنظیم روابط با دیگران)

 چگونه وابستگی به تکنولوژی می‌تواند به ضرر هوش هیجانی عمل کند؟

وابستگی به تکنولوژی:

خودآگاهی را تضعیف می‌کند.

هرچقدر که زمان بیشتری را صرف گذراندن با تکنولوژی کنید، زمان کمتری را برای اختصاص دادن به افکار و احساساتتان خواهید داشت.  این خودبیگانگی کودکان نسبت به هیجانات و احساساتشان، توانایی خودآگاهی را ازآن‌ها می‌گیرد و به جای اینکه متفکرانه تصمیم بگیرند، بیشتر به صورت واکنشی و انفعالی عمل می‌کنند.

خودتنظیمی (خودمدیریتی) را کاهش می‌دهد.

پژوهش‌ها اثبات کرده‌اند که وابستگی به تکنولوژی، برانگیختگی و تکانشوری را افزایش داده و تحمل ناکامی را کاهش می‌دهد.

مهارت‌های اجتماعی را کاهش می‌دهد.

روابطی که کودک از طریق فضای مجازی با دیگران برقرار می‌کند، از نوع روابطی بی روح و مصنوعی است که به ندرت به دوستی واقعی منجر می‌شود و به این ترتیب وابستگی به تکنولوژی منجر به انزوا و گوشه‌گیری می‌شود.

توانایی همدلی کردن را تضعیف می‌کند.

هنگامی که وقت گذرانی با دنیای مجازی و تکنولوژی جایگزین وقت گذرانی با خانواده یا دوستان شود، کودکان دنیا را به صورتی شبیه به حالت خلسه و سرگشتگی، خودشیفتگی و جدا از دیگران تجربه می‌کنند و نمی‌توانند به صورت همدلانه و مشفقانه با دیگران ارتباط برقرار کنند و پایه‌های اصلی شفقت سالم به صورت رشدنایافته باقی می‌مانند.

موجب بی انگیزگی می‌شود.

انگیزه ای که برای دستیابی افراد به اهداف نیازمند نیرویی محرک و کشاننده می‌باشد و توجه پایدار را تقویت کرده و باعث تحمل سطح بالایی از تحمل ناکامی می‌شود، به سرعت کاهش می‌یابد. درنتیجه هنگامی‌که با انتخاب‌ها و تصمیمات دشوار زندگی روبرو می‌شوند، از علائم اضطراب و افسردگی رنج می‌برند.

پیشنهادی برای والدین:

تکنولوژی به این دلیل ایجاد شده که کیفیت زندگی کودکان را بالا ببرد نه اینکه زندگیشان را تحت سلطه خود دربیاورد. تلاش کنید که برای استفاده از تکنولوژی به صورت نظام‌مند عمل کنید و برای استفاده بیش از حد از آن برای همه اعضای خانواده محدودیت ایجاد کنید. به یاد داشته باشید که تکنولوژی باید برای کودکان ابزار باشد نه اینکه تمام زندگیشان را در‌بر‌بگیرد.

نویسنده: دکتر سین گرور

@FlourishingCenter